“Evidence Based Medicine” heeft als doel de beste therapeutische beslissing te nemen voor de individuele patiënt, zich baserend op alle beschikbare informatie (onderzoeksgegevens, klinische expertise, patiëntgegevens). Dit gebeurt in overleg met die patiënt (“shared decision making”)$​​​​​​​​​​​​​. Voor de aanpak van de glykemiecontrole werd een stappenplan voorgesteld (zie gykemiecontrole: introductie)$​​​​​​​​​​​​​. De auteurs benadrukken dat er bij oudere patiënten een gebrek is aan gegevens van goede kwaliteit en dat een optimale therapiekeuze gebeurt in overleg met de patiënt$​​​​​​​​​​​​​. Voor de meeste ouderen geeft een streefcijfer voor het HbA1c tussen 7.5 en 9% de beste baten- risicoverhouding$​​​​​​​​​​​​​.

Ondanks de aanbevelingen van de internationale regelgevende agentschappen, blijven ouderen nog frequent uitgesloten uit de lopende studies over type 2-diabetes (67,7%). Deze uitsluiting beperkt in belangrijke mate de betrouwbaarheid van de implementatie van de wetenschappelijk onderbouwde kennis bij de behandeling van diabetes bij oudere, kwetsbare patiënten met complexere aandoeningen​​​​​​​​​$​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​.

Type 2-diabetes komt voor bij 16% van de personen tussen 70 en 74 jaar$​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​. 

Men stelt de diagnose diabetes indien :  

• de nuchtere plasmaglucose hoger is dan 126 mg/dl, de postprandiale glykemie hoger is dan 200 mg/dl (glycemiecriterum)
• of indien het HbA1c hoger dan of gelijk is aan 6.5%$​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​$​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​.

De diagnose "diabetes" wordt vaker gesteld op basis van de glycemie. Deze twee diagnostische criteria hebben een verschillende aanpak tot gevolg, het is niet bekend of dit gevolgen heeft voor de preventie van diabetescomplicaties$​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​.​​

Meerdere geriatrische syndromen (functionele achteruitgang, vallen en depressie) worden gerelateerd aan diabetes. Men weet niet of er een verband is tussen deze syndromen en een (overdreven of onvoldoende) glykemiecontrole of met de diabetesbehandeling$​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​. 

In de literatuur wordt zelden vermeld hoelang een behandeling aangehouden moet worden voordat er een voordeel optreedt ('time-until-benefit') onder de vorm van preventie van diabetescomplicaties. Desalniettemin lijkt het duidelijk dat de controle van cardiovasculaire risicofactoren (in het bijzonder bloeddrukregeling) een grotere impact heeft dan de glykemische controle. $. Dit illustreert het belang van een adequate controle van de cardiovasculaire risicofactoren tegenover de glykemiecontrole, ook bij ouderen.